Relatietherapie: Wat wil mijn vrouw nou toch?

Aan de oppervlakte lijkt er niets aan de hand te zijn. Over de opvoeding van de kinderen word je het snel eens, je streeft ongeveer dezelfde normen en waarden na, maar toch krijg je regelmatig de schuld er niet te zijn voor het gezin: “Je doet niks voor het gezin, behalve de huur betalen!’ krijg je te horen. Je wordt verweten teveel met je werk bezig te zijn, te vaak buitenshuis te vertoeven en vaker met je vrienden weg te gaan dan met haar. Ze ervaart een gebrek aan saamhorigheid.

Je verdedigt jezelf en gaat ook verwijten maken. Langzaamaan worden ze erger en voordat je het weet ben je beland in een storm van emoties en veroordelingen. Als de emoties de boventoon voeren is er geen relativeringsvermogen meer en worden conflicten niet opgelost.

Wij mannen zijn toch slecht?

Dat valt wel mee. De meeste mannen hebben in ieder geval zeer goede intenties. Het loopt alleen mis in de uitvoering. Het gedrag klopt vaak niet met wat ze eigenlijk voor ogen hebben.

De oorzaak is vaak te vinden in het verleden. Bij een groot deel van de huidige 35-plussers valt het op dat zij ‘relationeel gehandicapt’ uit hun ouderlijke gezin zijn gekomen. Zij hadden een vader die niet of bijna niet aanwezig was (want: aan het werk), of er wel was, maar niets in het huishouden hoefde te doen en zich alleen op afroep met de opvoeding van de kinderen bezig hield.

Het moge duidelijk zijn dat deze groep mannen weinig of geen gereedschap heeft meegekregen om een gedeelde verantwoordelijkheid over het gezinsleven op zich te nemen en een gelijkwaardige inzet te tonen. Ze hebben geen goed voorbeeld gehad.

Wat vrouwen willen

Zij willen het gevoel hebben er ‘samen’ voor te gaan. Dat kan bijvoorbeeld betekenen dat hij zelf het initiatief neemt om iets in het huishouden of met de kinderen te doen. Of dat hij het in de gaten heeft  wanneer het zijn vrouw niet zo goed gaat, en dan uit zichzelf zorg of hulp aanbiedt.

Het gaat dus vooral om het tonen van initiatief om betrokkenheid, begrip, saamhorigheid, te kweken in het gezin. Hiermee geeft een man het signaal dat hij zijn mannetje staat en verantwoordelijkheid voor zijn gezin en relatie wil nemen. Ofwel: hij laat zien dat hij het zeer serieus neemt. Hij doet mee aan het creëren van een veilige en harmonieuze sfeer.

Wat kunnen mannen doen die de aan het begin van dit artikel genoemde verwijten krijgen?:

Stap 1: bij jezelf nagaan of je daadwerkelijk de intentie hebt om je partner tegemoet te komen en je partner en kinderen de hoogste prioriteit te geven

Stap 2: bewust worden van wat je zelf wel en niet hebt meegekregen van thuis

Stap 3: bewust worden van wat je wel/niet doet in het gezin/de relatie en wat er van je verlangd wordt

Stap 4: Daadwerkelijk werken aan een gedragsverandering bij jezelf. Let wel: een gedragsverandering is geen karakterverandering. Gedrag zit in communicatie of daadwerkelijke actie.

Een paar voorbeelden van wat een man kan doen om meer betrokkenheid te creëren:

Als je eerst dit deed:	Is het beter om dit te gaan doen:
Gedrag: thuiskomen en meteen je verhaal willen doen terwijl je vrouw staat te koken en een jengelend kind moet bezig houden. Je geeft het signaal: ik heb geen begrip voor het probleem van mijn partner	Gewenste intentie: ik overzie dit probleem en ik help daarbij.  Gewenst gedrag: begrip tonen voor je partner, het kind uit haar vaarwater halen (of het eten overnemen).
Gedrag: alleen met je vrouw dingen doen als jij het zelf leuk vindt. Je geeft het signaal: ik doe alleen dingen op mijn voorwaarden	Gewenste intentie: ik offer me graag een keer voor je op. Signaal: jij bent belangrijk voor me.Gewenst gedrag: juist laten merken dat jij het belangrijk vindt waar je vrouw in geïnteresseerd is door mee te gaan naar iets waar zij graag heengaat
Gedrag: bij iedere hulpvraag van je vrouw het excuus gebruiken dat je moet werken. Je geeft het signaal: jij bent niet belangrijk want ik ben niet bereid iets voor je te doen	Gewenste intentie: de helpende hand willen bieden Gewenst gedrag: als het goed is weet je vrouw heel goed dat je moet werken. Zij vraagt hulp omdat ze die nodig heeft. Maak een deal, spreek iets af wanneer jij na werktijd, of in je pauze iets kunt doen. Maar laat ook zeker niet na om af en toe een uurtje vrij te nemen om bijvoorbeeld met de kinderen voor de eerste keer naar de tandarts te gaan. –
Gedrag: zeuren dat het ongezellig thuis is, maar zelf er niets aan doen om het beter te maken Je geeft het signaal: ik ben slachtoffer van deze situatie en de ander moet er iets aan doen Je geeft het signaal: ik wil gezelligheid krijgen maar hoef het niet te geven. Ik ben dus belangrijker dan de anderen.	Gewenste intentie: ik neem verantwoordelijkheid en wil eraan werken. Gewenst gedrag: Zelf aankaarten als een en ander niet soepel loopt. Het gesprek aangaan vanuit het gezichtspunt dat jullie samen aan een oplossing moeten werken. Daadwerkelijke acties ondernemen ter verbetering
Gedrag: Afwachten tot je vrouw je een opdracht geeft om iets in het huis te doen. Je geeft het signaal: ik ben hier te gast en hoef niets te doen.	Gewenste intentie: wij wonen hier samen en delen de verantwoordelijkheid, wij creëren hier samen iets Gewenst gedrag: Zelf het initiatief nemen door op zijn minst te vragen welke taken er allemaal moeten gebeuren, en overleggen wat je op je wilt nemen.

De praktijk van Vaal Counselling is gesloten. Françoise Vaal heeft haar hart gevolgd en werkt nu als zelfstanding visual consultant bij BEELDTYPE.

Je zelfvertrouwen een boost geven? Lees het in mijn ebook – Zelfvertrouwen! Leer vertrouwen op je natuurlijke zelf – Het is verkrijgbaar bij bol.com alhier.

In dit boek heb ik de theorie van toegepaste ecopsychologie gecombineerd met veel oefeningen die ik heb gehanteerd in mijn counsellingpraktijk. Zelf leerde ik dat de zintuigen veel eerder dan onze gedachten laten weten wat wij echt nodig hebben voor onze gezondheid en ons welbevinden. Gedachten kunnen ons buitengewoon voor de gek houden, maar onze zintuigen zijn altijd eerlijk. Een authentiek zelfvertrouwen kan alleen aangekweekt worden wanneer we weer durven te vertrouwen op die zintuigen. Door wat meer in contact te komen met de natuur gaat dat eenvoudiger. Daar staan onze zintuigen open en zijn we beter in staat om te luisteren naar de informatie die ons lichaam afgeeft. Het boek geeft talloze voorbeelden van wetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt hoe hard wij de natuur nodig hebben voor onze geestelijke en fysieke gezondheid. Aan de hand van praktijkvoorbeelden en oefeningen leer je geleidelijk te gaan vertrouwen op de wijsheid van je zintuigen en zo te vertrouwen op je natuurlijke zelf.

Hoe werkt dit boek?
Na een uitleg over hoe het kan dat we de verbinding met onszelf zijn verloren, volgen vier stappen die mijns inziens nodig zijn om weer in verbinding te komen met jezelf. In iedere stap geef ik ook een samenvatting van de ervaringen van twee cliënten, Tom en Lisa**. Zij volgden met succes deze methode.
Aan het eind van ieder hoofdstuk vind je oefeningen die je helpen met het specifieke onderdeel dat daarvoor is uitgelegd.
De vier stappen zijn:

Stap 1: Onderzoeken wat natuur voor je doet
Hierin ga je onderzoeken welke invloed de natuur op je heeft en welke ervaringen je ermee hebt gehad. Je weer openstellen voor zintuiglijke prikkelingen die voor je welzijn zorgen, staat hier centraal.

Stap 2: Bewust worden van het hoofd versus het lichaam
Deze stap maakt je bewust van het verschil tussen gedachten en gevoel. Het wordt je duidelijk op welke wijze je rationele denken je zintuigen kan dwarszitten. Verschillende manieren van het omzeilen van de zintuigen en hoe je dit kunt voorkomen worden besproken.

Stap 3: Het lichaam weer verbinden met het hoofd
Het creëren van optimale samenwerking tussen gevoel en ratio is de volgende stap. Belangrijk is om de juiste woorden te leren geven aan wat je voelt. Het voelen en denken wordt weer één. Het bekrachtigen van ervaringen door er woorden aan te geven is van essentieel belang om positieve ervaringen te verankeren in je lichaam. Dan weet je wanneer je op jezelf kunt vertrouwen.

Stap 4: Met zelfvertrouwen je eigen pad volgen
Als laatste ga je durven volgen wat je hart je ingeeft: je gaat in actie komen!
In deze stap leer je, aan de hand van voorbeelden en een actieplan, verschillende mogelijkheden om vol zelfvertrouwen de juiste weg te kiezen of beslissingen te nemen.

Relatietherapie: Hij denkt alleen maar aan zichzelf!

Dit is één van de meest gehoorde klachten van vrouwen in mijn praktijk. Er staat ‘hij’ in de kop van deze blog, maar het had net zo goed ‘zij’ kunnen zijn. Het stel heeft het stadium bereikt dat ze veel ruziën over wat er gedaan moet worden voor het gezamenlijke bestaan.

Kennelijk heeft men verschillende prioriteiten ontwikkeld in de loop der tijd. De één is de ander gaan bekritiseren, met als gevolg dat de laatstgenoemde in zijn of haar schulp is gekropen en helemaal niets meer onderneemt.

Beiden kunnen zich echter ondergewaardeerd voelen. Door onderwaardering kunnen er allerlei emoties op gaan spelen zoals onder andere:

–          teleurstelling; dat het niet is wat je hoopte

–          onzekerheid; dat je twijfelt of de ander nog wel om je geeft

–          jaloezie; omdat je partner andere zaken belangrijker lijkt te vinden

–          woede; omdat je vindt dat je respectloos behandeld wordt

Het gevolg hiervan is niet alleen dat de relatie bergafwaarts gaat, maar dat er ook psychische dan wel fysieke klachten kunnen gaan optreden.

De partner die het verwijt krijgt niet om de ander te geven, verdedigt zichzelf vaak met: “Ik denk juist heel veel aan je, en nog vind je dat je niet genoeg aandacht krijgt!”

Denken aan de ander is niet het laten zien dat je om de ander geeft. Hoe weet de ander dat je aan hem/haar denkt? Door gedachtelezen?

In relatietherapie is het weer op gang krijgen van conflictoplossende communicatie stap nummer één. Stap nummer twee is echter de partners duidelijk te laten krijgen of ze nog daadwerkelijk gericht zijn op de ander. Met ‘gerichtheid’ bedoel ik, het aan de ander, met enige regelmaat, laten blijken dat:

–          Je trots bent op je partner

–          Je weet waar je je partner mee kunt verrassen

–          Je mee denkt met je partner

–          Je weet wat er in je partner omgaat of waar deze bezorgd over is

–          Je genegen bent om je partners mening te laten prevaleren boven de jouwe

–          Je iets voor je partner over hebt ondanks dat je het zelf niet leuk te vindt

etcetera

Wat kun je dus doen om die ander zich gewaardeerd te laten voelen?

Iedereen voelt zich pas gewaardeerd als de ander dit duidelijk door middel van acties/handelingen en communicatie laat blijken.

Als je naar de voorgaande opsomming kijkt, bedenk dan eens wanneer je voor de laatste keer gezegd heb trots op je partner te zijn, of duidelijk respect hebt getoond voor de ander. Wanneer heb je meegedacht met het probleem van de ander en die iets uit handen genomen, bijvoorbeeld? Of wanneer ben je meegegaan naar iets wat je partner leuk vond, maar jij niet, maar heb je je uit liefde opgeofferd?

Uit onderzoek blijkt dat partners die dit (ook na vele jaren) nog steeds voor elkaar over hebben, gelukkig zijn in hun relatie. Het blijft ‘werken’, maar is zeer de moeite waard!

Françoise Vaal

De praktijk van Vaal Counselling is gesloten. Françoise Vaal heeft haar hart gevolgd en werkt nu als zelfstanding visual consultant bij BEELDTYPE.

Weer leren vertrouwen op jezelf?  Lees mijn ebook Zelfvertrouwen! alhier te koop bij bol.com

In dit boek heb ik de theorie van toegepaste ecopsychologie gecombineerd met veel oefeningen die ik heb gehanteerd in mijn counsellingpraktijk. Zelf leerde ik dat de zintuigen veel eerder dan onze gedachten laten weten wat wij echt nodig hebben voor onze gezondheid en ons welbevinden. Gedachten kunnen ons buitengewoon voor de gek houden, maar onze zintuigen zijn altijd eerlijk. Een authentiek zelfvertrouwen kan alleen aangekweekt worden wanneer we weer durven te vertrouwen op die zintuigen. Door wat meer in contact te komen met de natuur gaat dat eenvoudiger. Daar staan onze zintuigen open en zijn we beter in staat om te luisteren naar de informatie die ons lichaam afgeeft. Het boek geeft talloze voorbeelden van wetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt hoe hard wij de natuur nodig hebben voor onze geestelijke en fysieke gezondheid. Aan de hand van praktijkvoorbeelden en oefeningen leer je geleidelijk te gaan vertrouwen op de wijsheid van je zintuigen en zo te vertrouwen op je natuurlijke zelf.

Hoe werkt dit boek?
Na een uitleg over hoe het kan dat we de verbinding met onszelf zijn verloren, volgen vier stappen die mijns inziens nodig zijn om weer in verbinding te komen met jezelf. In iedere stap geef ik ook een samenvatting van de ervaringen van twee cliënten, Tom en Lisa**. Zij volgden met succes deze methode.
Aan het eind van ieder hoofdstuk vind je oefeningen die je helpen met het specifieke onderdeel dat daarvoor is uitgelegd.
De vier stappen zijn:

Stap 1: Onderzoeken wat natuur voor je doet
Hierin ga je onderzoeken welke invloed de natuur op je heeft en welke ervaringen je ermee hebt gehad. Je weer openstellen voor zintuiglijke prikkelingen die voor je welzijn zorgen, staat hier centraal.

Stap 2: Bewust worden van het hoofd versus het lichaam
Deze stap maakt je bewust van het verschil tussen gedachten en gevoel. Het wordt je duidelijk op welke wijze je rationele denken je zintuigen kan dwarszitten. Verschillende manieren van het omzeilen van de zintuigen en hoe je dit kunt voorkomen worden besproken.

Stap 3: Het lichaam weer verbinden met het hoofd
Het creëren van optimale samenwerking tussen gevoel en ratio is de volgende stap. Belangrijk is om de juiste woorden te leren geven aan wat je voelt. Het voelen en denken wordt weer één. Het bekrachtigen van ervaringen door er woorden aan te geven is van essentieel belang om positieve ervaringen te verankeren in je lichaam. Dan weet je wanneer je op jezelf kunt vertrouwen.

Stap 4: Met zelfvertrouwen je eigen pad volgen
Als laatste ga je durven volgen wat je hart je ingeeft: je gaat in actie komen!
In deze stap leer je, aan de hand van voorbeelden en een actieplan, verschillende mogelijkheden om vol zelfvertrouwen de juiste weg te kiezen of beslissingen te nemen.

Relatietherapie: We verschillen in zoveel dingen!

Een van de meest gehoorde klachten in mijn praktijk voor relatietherapie, is wel de klacht dat partners zoveel van elkaar verschillen. Ze zien alleen nog van elkaar wat anders is. En vanuit dit oogpunt lijken de verschillen alleen maar groter te worden, en de problemen dus heviger. Dan ineens denkt men: “Hoe kan het zo zijn dat ik ooit voor deze persoon gevallen ben? We lijken in helemaal niets op elkaar!”

Een standaard vraag tijdens mijn sessies is: “Wat was jullie toptijd?” Cliënten moeten dan vaak hard en diep nadenken wat een heel goede tijd voor hen in de relatie was. In de meeste gevallen komen ze gelukkig wel in dezelfde tijdsperiode uit. Bij wat doorvragen blijkt dan dat de verschillen er toen ook al waren.

Waarom werden die verschillen toen als niet storend ervaren?

Allereerst doen de verliefdheidhormonen goed hun werk. Zij vertroebelen het beeld van de ander een beetje. Ze laten je een roze bril dragen die de slechte kanten verduistert. Je ervaart hoofdzakelijk de goede kanten, vooral die, die je het meest in een vorige relatie gemist hebt, en focust hierop. Misschien zie je de slechte kanten wel, maar lijken ze niet zo erg, omdat de goede kanten een veel hogere prioriteit hebben.

Waar gaat het dan mis?

Uiteindelijk gaat de roze bril af, wordt de relatie gewoner, en is men minder op de ander gericht. Het omgekeerde eigenlijk, langzaam maar zeker richt men zich steeds meer op zichzelf, en op bevrediging van eigen behoeften. Schiet deze manier van denken dóór, dan lijken de verschillen ineens veel groter dan in het begin. De eigen mening wordt belangrijker, men richt het spotlight op zichzelf, en kan zich nog maar moeilijk inleven in de ander. Tegelijkertijd focust de partner ook op de ander, en niet op zichzelf, en raakt daardoor ver van zichzelf verwijderd. De één volgt de ander. Dat lijkt een goede samenwerking, maar niets is minder waar. Het teveel aan zichzelf denken wordt uiteindelijk als storend ervaren door de ander. Deze zegt er wat van, er ontstaat ruzie, en ze zijn weer een stukje verder van elkaar verwijderd.

Kan het dan ooit nog goed komen?

Als er een nieuwe balans wordt gevonden in het op elkaar gericht zijn en op zichzelf, dan ben je al een heel eind. Het zou te eenvoudig zijn om te zeggen dat dit het enige is, want er kan natuurlijk veel meer aan de hand zijn. Maar het belangrijkste is dat je nagaat welke manieren van denken in jullie relatie lijnrecht tegenover elkaar staan. Dit wil niet zeggen dat dit voor altijd zo zal zijn. Er valt wel degelijk iets aan deze denkwijzen te versleutelen. Je zult waarschijnlijk nooit het andere uiterste denken, maar iets minder fanatiek de ene kant op denken, betekent dat je dichter bij de andere kant komt. En daar is de balans tussen jullie beiden te vinden.

Een voorbeeld: Als de ene partner extreem proactief is, en bij het minste geringste actie onderneemt, en de andere partner denkt juist lang over alles na om tot een goede beslissing te komen (reactief), dan ligt het nader tot elkaar komen in het midden. Een pro-actieveling moet toegeven dat het soms zeer verstandig is om ergens langer over na te denken om tot de beste beslissing te komen. Een re-actieveling moet tot de conclusie komen dat te lang na blijven denken leidt tot geen enkele actie, en dat een beetje pro-activiteit gunstig kan zijn. Kortom: beiden zetten hun eigen ‘knop’ iets minder hard aan en bereiken daardoor een leefbare balans.

Wil leren hoe je de knoppen weer gelijk kunt zetten wat betreft verschillende denkwijzen? Maak dan eens een afspraak met een relatiecounsellor.

Françoise Vaal  –

De praktijk van Vaal Counselling is gesloten. Françoise Vaal heeft haar hart gevolgd en werkt nu als zelfstanding visual consultant bij BEELDTYPE.

In dit boek heb ik de theorie van toegepaste ecopsychologie gecombineerd met veel oefeningen die ik heb gehanteerd in mijn counsellingpraktijk. Zelf leerde ik dat de zintuigen veel eerder dan onze gedachten laten weten wat wij echt nodig hebben voor onze gezondheid en ons welbevinden. Gedachten kunnen ons buitengewoon voor de gek houden, maar onze zintuigen zijn altijd eerlijk. Een authentiek zelfvertrouwen kan alleen aangekweekt worden wanneer we weer durven te vertrouwen op die zintuigen. Door wat meer in contact te komen met de natuur gaat dat eenvoudiger. Daar staan onze zintuigen open en zijn we beter in staat om te luisteren naar de informatie die ons lichaam afgeeft. Het boek geeft talloze voorbeelden van wetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt hoe hard wij de natuur nodig hebben voor onze geestelijke en fysieke gezondheid. Aan de hand van praktijkvoorbeelden en oefeningen leer je geleidelijk te gaan vertrouwen op de wijsheid van je zintuigen en zo te vertrouwen op je natuurlijke zelf.

Hoe werkt dit boek?
Na een uitleg over hoe het kan dat we de verbinding met onszelf zijn verloren, volgen vier stappen die mijns inziens nodig zijn om weer in verbinding te komen met jezelf. In iedere stap geef ik ook een samenvatting van de ervaringen van twee cliënten, Tom en Lisa**. Zij volgden met succes deze methode.
Aan het eind van ieder hoofdstuk vind je oefeningen die je helpen met het specifieke onderdeel dat daarvoor is uitgelegd.
De vier stappen zijn:

Stap 1: Onderzoeken wat natuur voor je doet
Hierin ga je onderzoeken welke invloed de natuur op je heeft en welke ervaringen je ermee hebt gehad. Je weer openstellen voor zintuiglijke prikkelingen die voor je welzijn zorgen, staat hier centraal.

Stap 2: Bewust worden van het hoofd versus het lichaam
Deze stap maakt je bewust van het verschil tussen gedachten en gevoel. Het wordt je duidelijk op welke wijze je rationele denken je zintuigen kan dwarszitten. Verschillende manieren van het omzeilen van de zintuigen en hoe je dit kunt voorkomen worden besproken.

Stap 3: Het lichaam weer verbinden met het hoofd
Het creëren van optimale samenwerking tussen gevoel en ratio is de volgende stap. Belangrijk is om de juiste woorden te leren geven aan wat je voelt. Het voelen en denken wordt weer één. Het bekrachtigen van ervaringen door er woorden aan te geven is van essentieel belang om positieve ervaringen te verankeren in je lichaam. Dan weet je wanneer je op jezelf kunt vertrouwen.

Stap 4: Met zelfvertrouwen je eigen pad volgen
Als laatste ga je durven volgen wat je hart je ingeeft: je gaat in actie komen!
In deze stap leer je, aan de hand van voorbeelden en een actieplan, verschillende mogelijkheden om vol zelfvertrouwen de juiste weg te kiezen of beslissingen te nemen.

Relatietherapie: Empty nest, de kinderen zijn het huis uit.

Herplaatsing (eerder verschenen 24-2-2009)

Onlangs was ik te gast bij het tv programma Tijd voor Max, samen met leeg nest moeder Annemarie van Gelder om te discussiëren over het lege nest gevoel als de kinderen uit huis zijn.

Veel vaders en moeders krijgen er jaarlijks mee te maken: je jongste kind verlaat het nest. Aan de ene kant zou het een blijde gebeurtenis moeten zijn, aan de andere kant is het een afsluiting van een periode die verdriet veroorzaakt.

Allerlei routines en automatismen vallen weg. Zoals nadenken over wat de kinderen lekker vinden om te eten, op tijd de was doen zodat de voetbal kleding weer netjes in de kast ligt, meedenken of ze iets voor school nodig hebben etc.etc. Ineens ben je weer met zijn tweetjes, of misschien als alleenstaande ouder: in je eentje. Het kan dus even wennen zijn aan dit nieuwe leven.

Wanneer kom je geestelijk in de problemen als je kind het nest heeft verlaten? Vaak is dat het geval als je jezelf te lang alleen nog maar als ouder hebt gezien. Je hebt je weggecijferd voor de kinderen, of je altijd aangepast aan hun leven. Je hebt hun harde muziek, grote monden, vreselijk tafelmanieren allemaal gepikt, meegeleefd met hun liefdesverdriet en hun interesses. Maar dan ineens zijn ze weg. Je wordt teruggeworpen op jezelf. En wie was je eigenlijk ook weer? Wat boeit je eigenlijk nog in het leven? Waar gaat je hart sneller van kloppen? Waar krijg je inspiratie van? Wat wil je beslist nog doen?

Niet iedereen kan bovenstaande vragen zomaar beantwoorden. Wat je niet wilt, is meestal makkelijker te beantwoorden, dan wat je wel wilt.

Als je de laatste jaren dat de kinderen steeds zelfstandiger werden, jezelf al weer op de kaart hebt gezet, dan zul je wat minder intens verdriet ervaren. Maar ben je tot het moment dat ze de deur achter zich dicht trekken alleen maar op hen gefocust, dan is dat even slikken.

In mijn praktijk kom ik vaak mensen tegen die relatieproblemen hebben sinds de kinderen de deur uit zijn. Ze worden weer met elkaar geconfronteerd, lijken minder gespreksstof te hebben (de kinderen zorgden daar namelijk vaak voor), vinden het saai thuis, willen aandacht van elkaar, maar zijn alleen nog gewend dit aan de kinderen te geven en niet aan elkaar.

In sommige gevallen blijkt de relatie geheel doodgebloed te zijn, en werden de ouders nog bijeengehouden door de kinderen.

In andere gevallen is er zeker nog een sterke basis waarop gebouwd kan worden. Niet alleen moeten de partners weer met frisse blik naar elkaar durven kijken, opnieuw met elkaar leren praten en aandacht aan elkaar geven, daarnaast moeten ze naar zichzelf kijken om een persoonlijk levensdoel vast te stellen. Want het doel ‘kinderen opvoeden en grootbrengen’ is weggevallen.

Enkele problemen die zich kunnen voordoen in de relatie zijn bijvoorbeeld:

–          ineens veel aandacht van je partner vragen

–          met iemand samen leven die niet begrijpt dat je moeite hebt met het feit dat de kinderen weg zijn

–          gevoelens van eenzaamheid

–          gevoelens van nutteloosheid en doelloosheid.

–          het leven als saai ervaren

–          gevoelens hebben niet belangrijk meer te zijn, er niet meer bij te horen

Als belangrijkste oplossing valt aan te geven dat je de oude situatie moet loslaten.

Je moet accepteren dat:

–          je leven een nieuwe fase ingaat en je eigen leven opnieuw vorm moet krijgen

–          je niet meer de belangrijkste persoon in het leven van je kinderen bent, maar wellicht wel voor je partner, of anderen. Je bent nu niet ineens minder waard geworden

–          je open moet gaan staan voor nieuwe mogelijkheden

Ongetwijfeld heb je als ouder nog steeds bepaalde verwachtingen van je kind. Maar helaas, die zijn niet altijd even reëel. Probeer ze voor jezelf eens op een rij te zetten. Schrijf op welke verwachtingen je hebt, wat je zelf nog kunt doen voor de kinderen, en wat je wilt dat zij voor jou doen. Bespreek dit met ze en kijk of je tot een compromis kunt komen, wat voor beiden werkt. Veel ouder-kind relaties lopen stuk omdat de ouders te hoge verwachtingen hebben, of vastgeroeste overtuigingen. Durf als ouder naar jezelf te kijken. Ga er niet zomaar van uit dat je de wijsheid in pacht hebt. Je hebt een nieuwe generatie groot gebracht, die in een andere wereld is opgegroeid, met eigen ideeën, wensen en visies. Deze kunnen heel goed naast elkaar bestaan, als er ruimte blijft om te praten en te luisteren naar elkaar. Je hoeft het niet altijd met ze eens te zijn, maar je mening opdringen werkt meestal slecht.

Wat moet je niet doen als je kinderen uit huis zijn:

–          bemoeizuchtig zijn

–          kritiek leveren op hoe ze hun leven leiden

–          aandacht van ze opeisen of jezelf steeds op de voorgrond plaatsen

–          je kind zich schuldig laten voelen door steeds opmerkingen te maken dat ze zo weinig komen

–          onuitgesproken verwachtingen koesteren

Kom je er zelf niet uit, praat dan eens met lotgenoten of zoek een professional die kan helpen om door deze fase heen te komen.

Françoise Vaal

De praktijk van Vaal Counselling is gesloten. Françoise Vaal heeft haar hart gevolgd en werkt nu als zelfstanding visual consultant bij BEELDTYPE.

Relatietherapie: Een relatie moet toch vanzelf gaan?

‘En ze leefden nog lang en gelukkig…’ Zo eindigt menig sprookje. Maar dat ‘gelukkig’ valt nog te bezien. Hebben de prins en prinses net een enorme strijd achter de rug om elkaar te vinden, en denken ze dat van nu af aan alles vanzelf gaat….. hebben ze het mis! Want dan begint de relatie pas.

Het is natuurlijk het allermooiste als twee mensen van elkaar houden en alles in hun leven soepel verloopt. Meestal gaat het ook makkelijk zolang het stel verliefd is. Maar die verliefdheid en de gierende hormonen houden een keer op. Bij het ene stel is dat na een paar maanden, bij de ander na een paar jaar. En dan?

Ik hoor in mijn praktijk vaak:

“Ik ben gewoon teleurgesteld in mijn partner.”

“Ik dacht dat hij echt anders was dan andere mannen.”

“Ik weet eigenlijk niet of ik wel kinderen wil.”

“Nu we samenwonen vind ik dat het allemaal wel heel erg moet gaan zoals zij het wil.”

‘Het lijkt wel of ik niet belangrijk meer ben.’

“De romantiek is ineens helemaal weg.”

Maar wat gebeurt er nu feitelijk als de verliefdheid is opgehouden?

Als de roze wolk om je hoofd is verdwenen, en die maakt dat je in plaats van de goede dingen, ook de minder goede kanten van je partner duidelijk ziet. Ze waren er altijd wel, maar door de romantische fase van de relatie waren ze minder nadrukkelijk aanwezig. De leuke kanten wegen zwaarder op dat moment. De hormonen zijn gaan liggen en je staat weer met beide benen op de grond.

En dan?

Dan komen de verwijten. “Jij doet nooit…’ en “ Altijd zeg je…” of ‘We gaan ineens nooit meer…..’ en ‘Waarom ruim je nooit….’ Het grote heen-en-weer pingpongen van verwijten is begonnen. Sommige relaties zijn hier eeuwig tegen bestand, maar op de lange duur loopt dit meestal toch mis. Er verschijnt ineens een ander op het toneel die leuker is, waar je verliefd op wordt, je relatie komt onder nog grotere druk te staan, de twijfel aan je relatie wordt steeds groter en uiteindelijk: scheiden maar.

Hoe overleef je die transitiefase van verliefdheid naar ‘houden van’?

Door aan je relatie te werken. Het is een cliché, en het heeft een ‘geitenwollensokkenluchtje’, maar helaas, het is waar. Sommigen zijn in staat om dit proces uit zichzelf op gang te brengen. Anderen hebben hulp nodig.

Het belangrijkste is dat je niet alle verantwoordelijkheid voor het welslagen van je relatie bij de ander legt. Jij maakt zelf ook deel uit van de relatie, en dus is het verstandig om naar jezelf te kijken. Bijvoorbeeld door:

–         Helder te krijgen wat je exacte teleurstellingen in de ander zijn

–         Duidelijk voor ogen te hebben wat je verwachtingen zijn, en of die wel reëel zijn

–         Te bedenken of je aannames doet over je partner, of je diens gedachten echt wel kent

–         Te kijken naar het onproductieve gedrag dat je zelf vertoont in de relatie

Als je een idee hebt over  bovenstaande zaken, is het verstandig om daar met je partner over te praten. Uiteraard niet op een verwijtende manier (zie eerdere blog over verwijten )

Zoek samen naar een oplossing voor jullie ideeën, wensen, verwachtingen. Door in deze fase te werken aan kleine acties om tot verbetering te komen, gaan ze geen eigen leven leiden.

Het is dus van belang dat áls je een negatieve gedachte of irritatie hebt over je relatie, om dan eerst bij jezelf te kijken. Wat ergert je precies en wat maakt dat het zo erg is? Druist het tegen je normen en waarden in, voel je je niet gerespecteerd, word je niet vrijgelaten? Als je dit objectief onder woorden kunt brengen bij je partner, kun je samen naar een oplossing gaan zoeken. Begin je met: “Je respecteert me gewoon niet!”, dan schiet de ander vanzelf in de verdediging, en blijft het probleem bestaan.

Er is dus nog hoop?

Relaties kunnen om allerlei redenen mislopen. Maar als je na de verliefde romantische fase al een klein beetje gaat ‘werken’ aan de relatie, en het niet op z’n beloop laat, dan kun je daar jarenlang de vruchten van plukken.

Kom je er zelf niet uit, wacht dan niet te lang om een relatietherapeut of counsellor in te schakelen. Hoe eerder je problemen duidelijk hebt, hoe sneller de relatie zich herstelt.

Françoise Vaal

De praktijk van Vaal Counselling is gesloten. Françoise Vaal heeft haar hart gevolgd en werkt nu als zelfstanding visual consultant bij BEELDTYPE.

Relatietherapie: Je verwijt elkaar alleen nog maar (1)

Als cliënten in mijn praktijk komen voor relatiecounselling, dan zijn de meesten al geruime tijd in de ‘verwijt’-fase beland. Ze kunnen niet meer ophouden elkaar de schuld van alles te geven, of met zichzelf te verdedigen tegen de aantijgingen van de ander. Men hoopt dat de counsellor partij trekt en zal zeggen dat iemand zich aan moet passen, zodat die kwestie voor eens en voor altijd is opgelost.  Helaas geldt hier het oude gezegde: waar er twee kijven, hebben er twee schuld. De verwijtende partij treft net zo vaak blaam als de verdedigende partij.

Allereerst  is het voor een goed verloop van de counsellingsessies van belang, dat de partners in gaan zien dat verwijten maken zeer onproductief is. Je geeft elkaar de schuld van alles en bent niet meer bezig met oplossingen. De verwijdering tussenbeiden wordt alleen maar groter. Wat men moet leren inzien is dat het nooit gaat om:

– Het tandpastadopje dat er niet op gedraaid wordt

– De wc-rol die verkeerd om hangt

– De was die naast de wasmand ligt i.p.v. erin

– De cellofaantjes van tampons die op de badkamer vloer liggen

– De afwasmachine die nooit op tijd leeggemaakt is

– Het aanrecht waar steeds kruimels blijven liggen

– De cola die altijd net op is als jij wat wilt nemen

– Het afvoerputje in de gootsteen dat altijd vol met rommel zit

Etcetera …….etcetera

Allemaal heel vervelend, maar hier gaat je relatie niet van stuk.

Bij wat doorvragen blijkt er vaak veel meer aan de hand te zijn. Ga eens na: “Wat is er nu werkelijk zo irritant aan het vergeten tandpastadopje?”

a) Het wordt een kliederzooi

b) Er kan troep in de tube komen

c) Ik laat de wastafel altijd netjes achter

d) Het is toch een kleine moeite om dat voor me te doen

Het draait meestal niet om keuze a of b.

Bij c) komen we al dichter bij de waarheid. Dit antwoord zou kunnen staan voor: ”Ik laat het altijd netjes voor een ander achter, waarom kan iemand anders dat niet voor mij doen? Ben ik niet belangrijk genoeg ofzo?”

Vooral de laatste zin raakt zeer waarschijnlijk het hart van de heersende problematiek in de relatie: iemand heeft het gevoel genegeerd te worden, en weet geen andere manier om dit aan te geven dan van de ander te eisen om iets voor hem of haar te doen. Voldoet de ander hieraan, dan heb je bewijs dat je in ieder geval belangrijk genoeg gevonden wordt. (hier eindigt het vaak niet mee, maar daarover later meer)

Bij antwoord d) heeft de eiser verwachtingen die kennelijk niet worden waargemaakt. Ook deze persoon kan het gevoel hebben dat hij of zij er niet meer toe doet. In plaats van de koe bij de horens te vatten en er goed over te praten, wordt er een machtsspelletje gespeeld. De aanklagende partij hoopt door eisen te stellen, en dus macht uit te oefenen, de aandacht voor zichzelf te winnen. Meestal werkt dit juist averechts.  Per slot van rekening is niemand graag in de buurt van een brullende beer.

Hoe stop je met verwijten?

1.  door af te leren dat je op een gebiedende wijs tegen je partner spreekt. Deze kan het gevoel krijgen als kind behandeld te worden, slaat dan alleen maar dicht en doet helemaal niet wat er gevraagd wordt, of doet het wel maar dan in stil protest (en dat kan later tot ontploffing komen).

2.  door bij jezelf na te gaan wat er onder de irritatie zit. Gaat het nu echt om het tandpasta dopje, of wil je bijvoorbeeld  graag dat iemand aandacht aan je besteedt, of misschien meer respect toont, of in ieder geval erkent dat jij die eenvoudige dingen graag voor de ander doet?

3.  door het gevoel bespreekbaar te maken. Probeer dat dan ook niet op een aanklagende wijze te doen zo als: “Jij respecteert me gewoon niet.” Dit komt weer beschuldigend over, en de andere partij luistert niet meer of verdedigt zich. Beter is als je het probleem bij jezelf houdt door te zeggen: “Ik heb  het gevoel niet gerespecteerd te worden. ” Dit biedt de andere partij ruimte om te antwoorden of door te vragen. (deze kan het natuurlijk ook negeren, maar daar zal ik in een andere blog op terugkomen). Het zou een voorwaarde kunnen zijn voor een  oplossingsgericht gesprek.

Lukt het je niet om met verwijten te stoppen, zoek dan een professional die je hierbij terzijde kan staan. Verwijten maken is niet alleen onproductief, maar het kost ook nog eens veel energie en geeft stress. En daar wil je verre van blijven.

Françoise Vaal

De praktijk van Vaal Counselling is gesloten. Françoise Vaal heeft haar hart gevolgd en werkt nu als zelfstanding visual consultant bij BEELDTYPE.

Weer leren vertrouwen op jezelf?  Lees mijn ebook Zelfvertrouwen! alhier te koop bij bol.com

In dit boek heb ik de theorie van toegepaste ecopsychologie gecombineerd met veel oefeningen die ik heb gehanteerd in mijn counsellingpraktijk. Zelf leerde ik dat de zintuigen veel eerder dan onze gedachten laten weten wat wij echt nodig hebben voor onze gezondheid en ons welbevinden. Gedachten kunnen ons buitengewoon voor de gek houden, maar onze zintuigen zijn altijd eerlijk. Een authentiek zelfvertrouwen kan alleen aangekweekt worden wanneer we weer durven te vertrouwen op die zintuigen. Door wat meer in contact te komen met de natuur gaat dat eenvoudiger. Daar staan onze zintuigen open en zijn we beter in staat om te luisteren naar de informatie die ons lichaam afgeeft. Het boek geeft talloze voorbeelden van wetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt hoe hard wij de natuur nodig hebben voor onze geestelijke en fysieke gezondheid. Aan de hand van praktijkvoorbeelden en oefeningen leer je geleidelijk te gaan vertrouwen op de wijsheid van je zintuigen en zo te vertrouwen op je natuurlijke zelf.

Hoe werkt dit boek?
Na een uitleg over hoe het kan dat we de verbinding met onszelf zijn verloren, volgen vier stappen die mijns inziens nodig zijn om weer in verbinding te komen met jezelf. In iedere stap geef ik ook een samenvatting van de ervaringen van twee cliënten, Tom en Lisa**. Zij volgden met succes deze methode.
Aan het eind van ieder hoofdstuk vind je oefeningen die je helpen met het specifieke onderdeel dat daarvoor is uitgelegd.
De vier stappen zijn:

Stap 1: Onderzoeken wat natuur voor je doet
Hierin ga je onderzoeken welke invloed de natuur op je heeft en welke ervaringen je ermee hebt gehad. Je weer openstellen voor zintuiglijke prikkelingen die voor je welzijn zorgen, staat hier centraal.

Stap 2: Bewust worden van het hoofd versus het lichaam
Deze stap maakt je bewust van het verschil tussen gedachten en gevoel. Het wordt je duidelijk op welke wijze je rationele denken je zintuigen kan dwarszitten. Verschillende manieren van het omzeilen van de zintuigen en hoe je dit kunt voorkomen worden besproken.

Stap 3: Het lichaam weer verbinden met het hoofd
Het creëren van optimale samenwerking tussen gevoel en ratio is de volgende stap. Belangrijk is om de juiste woorden te leren geven aan wat je voelt. Het voelen en denken wordt weer één. Het bekrachtigen van ervaringen door er woorden aan te geven is van essentieel belang om positieve ervaringen te verankeren in je lichaam. Dan weet je wanneer je op jezelf kunt vertrouwen.

Stap 4: Met zelfvertrouwen je eigen pad volgen
Als laatste ga je durven volgen wat je hart je ingeeft: je gaat in actie komen!
In deze stap leer je, aan de hand van voorbeelden en een actieplan, verschillende mogelijkheden om vol zelfvertrouwen de juiste weg te kiezen of beslissingen te nemen.

Relatietherapie: Opnieuw vertrouwen na vreemdgaan (2)

De reacties van vreemdgangers zijn van groot belang voor het opnieuw opbouwen van de getroffen relatie. Je hebt het verteld, het is uitgekomen, je hebt je relatie op het spel gezet maar je wilt wel verder. Allerlei emoties kunnen zich aan je opdringen. Bijvoorbeeld:

–         Angst door geen controle meer te hebben over je plaats in de relatie

–         Walgen van jezelf, je schamen

–         Een enorm schuldgevoel hebben, (je had je partner niet willen kwetsen)

–         Geen schuldgevoel hebben, (omdat het niets voorstelde)

–         Opluchting dat het is uitgekomen (en het dubbelleven kan stoppen)

–         Angst voor hetgeen komen gaat in de relatie, twijfel of de oude relatie weer hersteld kan worden

–         Verdriet om verlies van de minnaar/minnares

–         Ongeduld omdat de partner niet snel genoeg over het verraad heen kan komen

–         Hopeloosheid, verlamming, niet weten hoe met de situatie om te gaan

Hoe kun je met deze gevoelens het beste omgaan om in ieder geval te proberen weer op het juiste spoor te komen?

Inzicht krijgen

Als er sprake is van enorme schuldgevoelens of zelfs walging, dan is het waarschijnlijk zo dat men de negatieve gedachte over zichzelf sterk uitvergroot. Door inzicht te krijgen waarom je het hebt gedaan, wat de onderliggende redenen waren, hoe het zover heeft kunnen komen, worden oude onproductieve patronen in de relatie duidelijk.  Waarom heb je de stap gezet buiten je relatie? Wat is er dus niet goed aan je relatie?

Door hierin inzicht te verkrijgen in je beweegredenen kun je jezelf weer leren accepteren. Is dat het geval dan pas kun je weer verder om de gedeukte relatie mee te helpen opbouwen.

Voel je je met name angstig of geblokeerd, dan is het zaak om duidelijk te krijgen wat die angst precies inhoudt.  Waar ben je exact bang voor? Hoe helderder je dit op je netvlies krijgt, hoe dichter je bij de oplossing komt.

Openstellen

Heb je veel verdriet over het verlies van je minnaar/minnares, dan is het beseffen en accepteren dat het voorbij is, het belangrijkste. Heb je dat kunnen doen en kies je 100% voor je partner, dan is het zaak je aandacht exclusief op hem/haar te richten. Je moet je weer stukje bij beetje leren openstellen, door bijvoorbeeld te praten over wat er beter kan en moet in jullie relatie, samen dingen te ondernemen, werken aan een nieuwe toekomst. Laat het verleden los en concentreer je op de toekomst. (Uiteindelijk geldt dit ‘loslaten’ ook voor de partner (zie vorige weblog)

Aandacht en geduld

Ongeduld bij de vreemdganger komt veelvuldig voor. Je hebt schuld bekend, ellende over je heen gekregen, maar je bent nu een maand verder, en het wordt tijd dat je partner zich niet meer zo aanstelt, en gewoon weer teruggaat naar de orde van de dag, denk je. Wat gaat hier allemaal mis? Als je je zo gedraagt, toon je geen enkel respect dan wel begrip voor het verdriet of de woede van je partner. Je erkent het niet, je zorgt niet voor een veilige omgeving van je partner en daarmee zorg je dus ook niet voor je partner. Hiermee geef je eens te meer aan dat die persoon dus niet zo belangrijk voor je is. Helaas, als je gedachten zo zijn, dan zal het je waarschijnlijk niet lukken om terug te gaan naar de orde van de dag en zet je de relatie alleen nog maar meer onder druk.

Juist aandacht geven aan je partner, luisteren naar de pijn die geleden is, er begrip voor tonen is van belang. Aandacht en geduld zijn op dat moment de enige oplossing.  Jij kunt het misschien makkelijk achter je laten….. je partners zelfvertrouwen is naar het nulpunt gedaald en moet weer opgekrikt worden. Dat gebeurt niet als jij bepaalt wanneer dat gebeuren moet. (zie voor opmerkingen hierover als het te lang duurt, de vorige over dit onderwerp)

Van belang is dat je vooral inzicht krijgt in de gedachten achter de emoties. Waarom ben je eigenlijk zo boos of verdrietig, wat zit er achter die negatieve gedachten? Excuses? Aannames? Gaat het wel om de relatie of zit er iets anders achter?

Kom je er zelf niet uit, praat er dan met iemand over die er geheel buiten staat. Deze kan je met een frisse blik wellicht een spiegel voor houden als je zelf een blinde vlek hebt.

Françoise Vaal

De praktijk van Vaal Counselling is gesloten. Françoise Vaal heeft haar hart gevolgd en werkt nu als zelfstanding visual consultant bij BEELDTYPE.

Mijn Ebook:  Zelfvertrouwen! Leer vertrouwen op je natuurlijke zelf vind je bij bol.com

In dit boek heb ik de theorie van toegepaste ecopsychologie gecombineerd met veel oefeningen die ik heb gehanteerd in mijn counsellingpraktijk. Zelf leerde ik dat de zintuigen veel eerder dan onze gedachten laten weten wat wij echt nodig hebben voor onze gezondheid en ons welbevinden. Gedachten kunnen ons buitengewoon voor de gek houden, maar onze zintuigen zijn altijd eerlijk. Een authentiek zelfvertrouwen kan alleen aangekweekt worden wanneer we weer durven te vertrouwen op die zintuigen. Door wat meer in contact te komen met de natuur gaat dat eenvoudiger. Daar staan onze zintuigen open en zijn we beter in staat om te luisteren naar de informatie die ons lichaam afgeeft. Het boek geeft talloze voorbeelden van wetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt hoe hard wij de natuur nodig hebben voor onze geestelijke en fysieke gezondheid. Aan de hand van praktijkvoorbeelden en oefeningen leer je geleidelijk te gaan vertrouwen op de wijsheid van je zintuigen en zo te vertrouwen op je natuurlijke zelf.

Hoe werkt dit boek?
Na een uitleg over hoe het kan dat we de verbinding met onszelf zijn verloren, volgen vier stappen die mijns inziens nodig zijn om weer in verbinding te komen met jezelf. In iedere stap geef ik ook een samenvatting van de ervaringen van twee cliënten, Tom en Lisa**. Zij volgden met succes deze methode.
Aan het eind van ieder hoofdstuk vind je oefeningen die je helpen met het specifieke onderdeel dat daarvoor is uitgelegd.
De vier stappen zijn:

Stap 1: Onderzoeken wat natuur voor je doet
Hierin ga je onderzoeken welke invloed de natuur op je heeft en welke ervaringen je ermee hebt gehad. Je weer openstellen voor zintuiglijke prikkelingen die voor je welzijn zorgen, staat hier centraal.

Stap 2: Bewust worden van het hoofd versus het lichaam
Deze stap maakt je bewust van het verschil tussen gedachten en gevoel. Het wordt je duidelijk op welke wijze je rationele denken je zintuigen kan dwarszitten. Verschillende manieren van het omzeilen van de zintuigen en hoe je dit kunt voorkomen worden besproken.

Stap 3: Het lichaam weer verbinden met het hoofd
Het creëren van optimale samenwerking tussen gevoel en ratio is de volgende stap. Belangrijk is om de juiste woorden te leren geven aan wat je voelt. Het voelen en denken wordt weer één. Het bekrachtigen van ervaringen door er woorden aan te geven is van essentieel belang om positieve ervaringen te verankeren in je lichaam. Dan weet je wanneer je op jezelf kunt vertrouwen.

Stap 4: Met zelfvertrouwen je eigen pad volgen
Als laatste ga je durven volgen wat je hart je ingeeft: je gaat in actie komen!
In deze stap leer je, aan de hand van voorbeelden en een actieplan, verschillende mogelijkheden om vol zelfvertrouwen de juiste weg te kiezen of beslissingen te nemen.

Relatietherapie: Opnieuw vertrouwen na vreemdgaan (1)

De meest gehoorde vraag in mijn praktijk voor relatietherapie is wel:

‘Hoe krijg ik zo snel mogelijk het vertrouwen weer terug nu ik ben vreemdgegaan?’

Geen makkelijke vraag. Eén en ander hangt af van

1. hoe de relatie was voor het vreemdgaan en
2. Wat het vreemdgaan exact geweest is
3. de emoties van ‘het slachtoffer’

Wat punt 2 betreft: het maakt nogal uit of je jarenlang met een ander bent vreemdgegaan, of dat je alleen een aantal ondeugende sms’jes hebt verstuurd. De kans is groot dat je sneller vergeven en vertrouwd wordt in het laatste geval.

In het geval van punt 1 moet je je eerst afvragen of het vreemdgaan gekomen is door de toestand van de relatie. Was de relatie goed en is het min of meer een ‘hormonenkwestie’, dan is het mogelijk om het vertrouwen weer helemaal hersteld te krijgen.

Was de relatie aan het wegzakken en heb je middels vreemdgaan een uitvlucht gezocht? Dan is er dubbel werk te verrichten: het vertrouwen weer opbouwen en werken aan de zwakke punten in de relatie (of onder ogen zien dat je relatie niet is wat je wilt).

De belangrijkste factor in het weer vertrouwd worden hangt sterk af van het zelfvertrouwen van je partner (punt 3). Als je partner, het slachtoffer in deze, van nature al weinig zelfvertrouwen heeft dan zou het wel eens heel moeilijk kunnen worden om je te vergeven. De klap die dan is toegebracht kan onoverkomelijk lijken. Want de boodschap die door het vreemdgaan is overgekomen is dan: “Ik ben niet leuk genoeg om van te houden”.

(Als relatietherapeute is het voor mij dan ook zaak om zo snel mogelijk dit zelfvertrouwen te gaan opbouwen, zodat er bij ‘het slachtoffer’ ruimte ontstaat om reëel na te denken over het gebeurde en de emoties een plek te gaan geven)

Van belang is dat het ‘slachtoffer’ aangeeft hoe je als vreemdganger het vertrouwen weer op zou kunnen bouwen. Dit kan zijn door:

–         altijd te laten weten waar je bent, bereikbaar te zijn

–         te bewijzen dat de andere relatie echt over is

–         openheid te geven in e-mail/mobiele telefoon

–         meer aandacht en tijd aan hem/haar te wijden

etc.

Vooral in het begin is het belangrijk dat aan bovenstaande zaken voldaan wordt. De vreemdganger moet het vertrouwen geven, en als deze voor de relatie wil gaan, dan zou het geen probleem op moeten leveren. Levert het dat wel, en je wilt niet aan de eisen voldoen, dan kun je je afvragen of je wel zo graag bij je partner wilt blijven. Want kennelijk heb je er niet genoeg voor over.

Ook niet onbelangrijk te weten is dat na verloop van tijd (hoe lang is moeilijk te zeggen, dat is  voor iedereen anders) er weer vertrouwen zou moeten ontstaan en het misschien minder belangrijk wordt om bijvoorbeeld altijd te laten weten waar je bent.

Als dit echter wel het geval is en je partner vertrouwd je na jaren nog steeds niet, dan kan het goed zijn om naar het zelfvertrouwen van de partner te kijken. En daar actie op te ondernemen (counselling of coaching wellicht).

De belangrijkste punten om vertrouwen te herwinnen is:

–         aangeven dat je toch voor je partner kiest (hoe vaak de ander daar ook om vraagt, zeg het steeds weer opnieuw)

–         vragen aan je partner hoe je het vertrouwen kunt teruggeven, wat daar exact voor nodig is (als de eisen extreem zijn, dat je nooit meer naar een café mag bijv. dan is dit niet reëel, en daar moet over gesproken worden)

–         als je bij machte bent om de eisen van je partner in te willigen dan moet je ze ook volhouden. Keer op keer zul je moeten bewijzen (ook al ben je het wel eens zat) dat je eerlijk en open bent en dat er geen geheimen meer zijn. Dat vergt geduld, maar dat is nodig als je echt verder wilt met je partner. Realiseer je dat je een wond hebt gemaakt die niet zomaar te helen is. Zeggen dat het ‘nu maar over moet zijn met die emoties’ is niet aan jou. Neem de gevoelens van je partner serieus.

Kom je er zelf niet uit, wacht dan niet te lang met het inroepen van professionele hulp.

Francoise Vaal

De praktijk van Vaal Counselling is gesloten. Françoise Vaal heeft haar hart gevolgd en werkt nu als zelfstanding visual consultant bij BEELDTYPE.

Weer leren vertrouwen op jezelf?  Lees mijn ebook Zelfvertrouwen! alhier te koop bij bol.com

In dit boek heb ik de theorie van toegepaste ecopsychologie gecombineerd met veel oefeningen die ik heb gehanteerd in mijn counsellingpraktijk. Zelf leerde ik dat de zintuigen veel eerder dan onze gedachten laten weten wat wij echt nodig hebben voor onze gezondheid en ons welbevinden. Gedachten kunnen ons buitengewoon voor de gek houden, maar onze zintuigen zijn altijd eerlijk. Een authentiek zelfvertrouwen kan alleen aangekweekt worden wanneer we weer durven te vertrouwen op die zintuigen. Door wat meer in contact te komen met de natuur gaat dat eenvoudiger. Daar staan onze zintuigen open en zijn we beter in staat om te luisteren naar de informatie die ons lichaam afgeeft. Het boek geeft talloze voorbeelden van wetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt hoe hard wij de natuur nodig hebben voor onze geestelijke en fysieke gezondheid. Aan de hand van praktijkvoorbeelden en oefeningen leer je geleidelijk te gaan vertrouwen op de wijsheid van je zintuigen en zo te vertrouwen op je natuurlijke zelf.

Hoe werkt dit boek?
Na een uitleg over hoe het kan dat we de verbinding met onszelf zijn verloren, volgen vier stappen die mijns inziens nodig zijn om weer in verbinding te komen met jezelf. In iedere stap geef ik ook een samenvatting van de ervaringen van twee cliënten, Tom en Lisa**. Zij volgden met succes deze methode.
Aan het eind van ieder hoofdstuk vind je oefeningen die je helpen met het specifieke onderdeel dat daarvoor is uitgelegd.
De vier stappen zijn:

Stap 1: Onderzoeken wat natuur voor je doet
Hierin ga je onderzoeken welke invloed de natuur op je heeft en welke ervaringen je ermee hebt gehad. Je weer openstellen voor zintuiglijke prikkelingen die voor je welzijn zorgen, staat hier centraal.

Stap 2: Bewust worden van het hoofd versus het lichaam
Deze stap maakt je bewust van het verschil tussen gedachten en gevoel. Het wordt je duidelijk op welke wijze je rationele denken je zintuigen kan dwarszitten. Verschillende manieren van het omzeilen van de zintuigen en hoe je dit kunt voorkomen worden besproken.

Stap 3: Het lichaam weer verbinden met het hoofd
Het creëren van optimale samenwerking tussen gevoel en ratio is de volgende stap. Belangrijk is om de juiste woorden te leren geven aan wat je voelt. Het voelen en denken wordt weer één. Het bekrachtigen van ervaringen door er woorden aan te geven is van essentieel belang om positieve ervaringen te verankeren in je lichaam. Dan weet je wanneer je op jezelf kunt vertrouwen.

Stap 4: Met zelfvertrouwen je eigen pad volgen
Als laatste ga je durven volgen wat je hart je ingeeft: je gaat in actie komen!
In deze stap leer je, aan de hand van voorbeelden en een actieplan, verschillende mogelijkheden om vol zelfvertrouwen de juiste weg te kiezen of beslissingen te nemen.

Relatietherapie: Moeite met ontvangen van complimenten

In de vorige blog beschreef ik hoe broodnodig complimenten nodig zijn om ons te motiveren. Het leren complimenten geven, is één ding, complimenten leren ontvangen is iets anders.

In mijn praktijk ontmoet ik met regelmaat klagende vrouwen, die zeggen dat hun man nooit een compliment geeft, en dat ze zich door dit gebrek niet meer gewenst voelen. Nader onderzoek wijst dan uit dat er toch wel complimenten gegeven worden, maar dat ze lang niet altijd als zodanig worden ervaren.

Een compliment als onbelangrijk afdoen

Veel vrouwen hebben last van het niet op waarde kunnen schatten van complimenten die hen worden gegeven. Voorbeeld: Een man zegt tegen zijn vrouw dat ze wel een heel leuk jurkje aanheeft. De  vrouw reageert daarop met “Dit ding? Ach, dat heb ik al zo lang.” Een klassiek voorbeeld van het niet op je in laten werken van een compliment.

Een compliment overschaduwen met eigen kritiek

Een ander voorbeeld: “Wat heb je lekker gekookt.” Met als antwoord: “Nou het smaakt me anders helemaal niet als jij steeds te laat thuis bent.” Hier wordt het compliment afgewezen door er meteen met een kritische opmerking overheen te gaan. Het compliment komt dus niet binnen.

Een greep uit de achterliggende redenen, die nauw met elkaar verbonden zijn, om een compliment niet te ontvangen:

1.      Je bent niet trots op jezelf en bekijkt jezelf steeds onder een vergrootglas, vindt dat je niet goed genoeg bent, dus iemand anders kan dat in jouw ogen ook niet vinden. Je doet de complimenten af als een leugen.

2.      Je voelt jezelf schuldig dat je niet perfect bent. Je kruipt weg, wilt nooit in de belangstelling staan, want dat kan niet als je imperfect bent. Van complimenten snap je helemaal niets.

3.      Je vat een compliment persoonlijk op, maar dan omgekeerd. Als iemand zegt dat je haar leuk zit, kun je dat eigenlijk al niet geloven, en ren je meteen naar de spiegel om te kijken hoe gek het zit. Je vindt het ongeloofwaardig dat iemand zomaar iets aardigs tegen je zegt.

4.      Je bent alleen maar bezig met de  negatieve kanten van jezelf. Daarom kun je positieve opmerkingen niet meer op waarde schatten. Het doet je niet veel.

Hoe kun je dit negativisme te lijf gaan?

*Wees trots op jezelf

Je mag best laten zien aan anderen wat je kan. Eigenroem stinkt alleen maar als je alleen nog maar over jezelf en hoe goed je bent, kunt praten. Vind je hierin de balans, dan zal niemand je arrogant vinden.

*Verg niet teveel van jezelf

‘Moet’ niet zoveel. Werken, huishouden, ouder zijn, vriend(in) zijn, kind zijn, hobby’s hebben, de wereld over vliegen, alles weten van wat er in de wereld te koop is en ga zo maar door. Vraag jezelf nou eens af waarom dat allemaal ‘moet’. Als je jezelf hierdoor voorbij loopt, dan ben je toch helemaal geen perfecter mens geworden? Laat eens wat los, en doe minder maar beter, zodat je een beter gevoel over jezelf krijgt

*Voel je niet schuldig over jezelf en accepteer jezelf met je sterke en zwakke kanten

Hou op met “ik zou eigenlijk moeten…”, om je vervolgens vreselijk schuldig te gaan voelen dat je dat niet hebt gedaan. Verbind er geen consequenties aan, zoals “Zie je wel, ik kan ook niks, ik ben te achterlijk om dat vol te houden.” Denk: “Ik zou eigenlijk dat moeten doen, is me niet gelukt, maar ach dat komt later wel goed. Ik weet dat als ik me ertoe zet, ik het kan.”

*Wees aardig voor jezelf

Complimenteer jezelf eens als je vindt dat je iets goed hebt gedaan. Bijvoorbeeld door als je een tijd hard hebt gewerkt tegen jezelf te zeggen:”Ik heb een lekker dagje sauna verdiend, en verwen mezelf!” Trek je niets aan van wat anderen daarvan zouden denken. Dat weet je namelijk niet zeker en is alleen maar een aanname van je.

Het is natuurlijk allemaal makkelijker gezegd dan gedaan. Soms loop je tegen een blokkade aan (gewoonten, verkeerde prioriteiten stellen e.d.), waar je zelf niet doorheen komt. Zoek dan hulp. Een buitenstaander doorziet je blokkades sneller dan je naaste sociale kring die met je meepraat.

Verder lezen:

*De 10 geboden voor vrouwen, geschreven door Ursula Nuber, Uitgeverij Elmar

*Leef voor jezelf, geschreven door Dr. Phil McGraw, Uitgeverij Het Spectrum

Françoise Vaal

De praktijk van Vaal Counselling is gesloten. Françoise Vaal heeft haar hart gevolgd en werkt nu als zelfstanding visual consultant bij BEELDTYPE.

Relatietherapie: “We begrijpen elkaar niet meer”

“Of we begrijpen elkaar niet, of we horen elkaar gewoon niet,” hoorde ik een cliënt laatst zeggen in mijn praktijk. Is er dan verschil? Als één van de partners een gehoorbeschadiging heeft dan is het horen echt een probleem, maar anders liggen ‘begrijpen’ en ‘horen’ niet zover uit elkaar.

Heeft u wel eens gedacht of u wel goed luistert? Hoort u bijvoorbeeld het verhaal van uw vrouw alleen maar aan, en gaat u dan weer verder met wat u aan het doen was? Dan is de kans groot dat u elkaar niet begrijpt. Aanhoren is luisteren naar wat er gezegd wordt en verder geen interactie daarover meer hebben. Echt luisteren is een actieve bezigheid.

Voorbeeld: een vrouw zegt tegen haar echtgenoot: ‘Ik wil graag verrast worden.’ Haar man hoort dit aan en neemt vanaf dat moment iedere maand een cadeautje voor haar mee. De vrouw gaat zich hier enorm aan ergeren, want het is helemaal niet wat ze bedoelde. Die cadeautjes doen haar niet veel. Eigenlijk wil ze dat de persoonlijkheid van haar man haar verrast, als hij onverwachte dingen onderneemt, of ineens geïntrigeerd is door iets nieuws dat hij ziet of hoort. Zijn persoonlijkheid moet haar verrassen.

Dat is natuurlijk wel een heel andere interpretatie van het woord. Wordt dit verschil in opvatting nooit uitgesproken dan kunnen de ergernissen van de vrouw leiden tot meer onbegrip en verwarring. En uiteindelijk verwijdering of uit elkaar groeien.

Wat dan gedaan?

Twee mogelijkheden:

1. de vrouw had beter uit moeten leggen wat ze bedoelde

en

1. de man had na moeten vragen wat ze daar precies mee bedoelde, door nog wat door te vragen waar precies haar behoefte lag

Zo zie je dat als er onbegrip in een relatie zit, het mes aan twee kanten snijdt. Voor onbegrip zijn twee mensen nodig. Denkt u maar eens aan de fluisteroefening die u als kind vast wel eens op school gedaan heeft. Iedereen in een kring, en 1 kind krijgt van de juf een zinnetje te horen die dat door moet vertellen. Aan het einde van de kring is er een heel andere zin uitgekomen. Hoe komt dat? Doordat de kinderen niet mogen vragen wat de ander precies bedoelt, maar meteen moeten doorfluisteren wat ze denken te horen. Ze doen een aanname.

Zo kan het in een relatie ook gaan. Aannemen dat je weet wat de ander bedoelt zonder te checken, kan voor vervelende verrassingen zorgen.

In relatietherapie is het ene deel op te lossen door tijdens de sessies steeds weer geconfronteerd te worden met het goed uitleggen van wat je bedoelt, de tijd te nemen om juiste woorden kiezen, en uiteindelijk het resultaat terugkoppelen naar elkaar.  Actief leren luisteren, dus leren doorvragen naar wat iemand precies bedoelt en het dan in je eigen woorden nogmaals herhalen, is het andere deel van de oplossing.

Dit klinkt heel gekunsteld, maar als je de techniek eenmaal door hebt, dan gaat er letterlijk een wereld van begrip voor je open. De relatietherapeut helpt daar graag bij.

Françoise Vaal

De praktijk van Vaal Counselling is gesloten. Françoise Vaal heeft haar hart gevolgd en werkt nu als zelfstanding visual consultant bij BEELDTYPE.

Leren vertrouwen op je natuurlijke zelf? Lees dan mijn ebook: Zelfvertrouwen!

In dit boek heb ik de theorie van toegepaste ecopsychologie gecombineerd met veel oefeningen die ik heb gehanteerd in mijn counsellingpraktijk. Zelf leerde ik dat de zintuigen veel eerder dan onze gedachten laten weten wat wij echt nodig hebben voor onze gezondheid en ons welbevinden. Gedachten kunnen ons buitengewoon voor de gek houden, maar onze zintuigen zijn altijd eerlijk. Een authentiek zelfvertrouwen kan alleen aangekweekt worden wanneer we weer durven te vertrouwen op die zintuigen. Door wat meer in contact te komen met de natuur gaat dat eenvoudiger. Daar staan onze zintuigen open en zijn we beter in staat om te luisteren naar de informatie die ons lichaam afgeeft. Het boek geeft talloze voorbeelden van wetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt hoe hard wij de natuur nodig hebben voor onze geestelijke en fysieke gezondheid. Aan de hand van praktijkvoorbeelden en oefeningen leer je geleidelijk te gaan vertrouwen op de wijsheid van je zintuigen en zo te vertrouwen op je natuurlijke zelf.

Hoe werkt dit boek?
Na een uitleg over hoe het kan dat we de verbinding met onszelf zijn verloren, volgen vier stappen die mijns inziens nodig zijn om weer in verbinding te komen met jezelf. In iedere stap geef ik ook een samenvatting van de ervaringen van twee cliënten, Tom en Lisa**. Zij volgden met succes deze methode.
Aan het eind van ieder hoofdstuk vind je oefeningen die je helpen met het specifieke onderdeel dat daarvoor is uitgelegd.
De vier stappen zijn:

Stap 1: Onderzoeken wat natuur voor je doet
Hierin ga je onderzoeken welke invloed de natuur op je heeft en welke ervaringen je ermee hebt gehad. Je weer openstellen voor zintuiglijke prikkelingen die voor je welzijn zorgen, staat hier centraal.

Stap 2: Bewust worden van het hoofd versus het lichaam
Deze stap maakt je bewust van het verschil tussen gedachten en gevoel. Het wordt je duidelijk op welke wijze je rationele denken je zintuigen kan dwarszitten. Verschillende manieren van het omzeilen van de zintuigen en hoe je dit kunt voorkomen worden besproken.

Stap 3: Het lichaam weer verbinden met het hoofd
Het creëren van optimale samenwerking tussen gevoel en ratio is de volgende stap. Belangrijk is om de juiste woorden te leren geven aan wat je voelt. Het voelen en denken wordt weer één. Het bekrachtigen van ervaringen door er woorden aan te geven is van essentieel belang om positieve ervaringen te verankeren in je lichaam. Dan weet je wanneer je op jezelf kunt vertrouwen.

Stap 4: Met zelfvertrouwen je eigen pad volgen
Als laatste ga je durven volgen wat je hart je ingeeft: je gaat in actie komen!
In deze stap leer je, aan de hand van voorbeelden en een actieplan, verschillende mogelijkheden om vol zelfvertrouwen de juiste weg te kiezen of beslissingen te nemen.